Hot Sauce Please...

Baguio, tama malamig sa Baguio. Madaming magagandang tanawin at puntahan. Isa sa mga kilalang lugar dito ang Session Road na kung saan ay madaming tindahan, kainan at iba pa. Ang Session Road din ang kadalasang dinadayo ng mga tao upang mamili ng pasalubong.

Isang araw nang kami ay nandoon, tulog ang iba naming kasama at tatlo lang kaming gising. Isa sa amin ay mataba at siya mismo ang unang nagyaya kumain sa labas. Kami ay lumabas ng aming tinitirhan ng 3:00 AM at naghintay ng dadaan na taxi.

Nang kami ay nakasakay na, nagisip kami kung saan kakain at ang una naming pinuntahan ay 7-eleven. Bumaba kami ng taxi at pumasok ng 7-eleven. Wala kaming nagustuhan na pagkain kaya't nagkayayaan kumain sa Chowking dahil ang gusto kainin ng mataba naming kasama ay kanin.

Umorder kame, pagkatapos ng ilang minuto ay sinerve samin ito. Pero, ang isa naming kasama na itago nalang natin sa pangalang Lucio, ay naghanap ng ketchup. Tinawag niya ang isang crew at sinabi, "meron po kayong sauce na ketchup?" Hindi naintindihan ng crew kaya pinaulit niya ito kay Lucio. Pag talikod ng crew, humirit si Lucio "Yung maanghang po."

Ilang minuto ang lumipas, biglang may dumaan na tao na kasing bilis lamang ng pagpikit ng mata at may nilapag sa aming lamesa. Pagtingin namin, ito pala ay isang "Bagoong." Kinginang Sauce na Ketchup na Maanghang yan! Bagoong ang kinalabasan. Di ko alam kung sino ang tanga sa dalawa, ang crew o si Lucio, kaya Kingina ninyong dalawa! ChowKinginang buhay Bagoong!

Ang Sarap Mo JapOKi...

Kinagabiha'y nagtungo kami sa isang mall, SM Novaliches. Pumunta kame dun upang samahan ang isa naming kaibigan para bumili ng pouch para sa kanyang smartphone. Lima kaming nagpunta roon, dalawang mataba.

Pagdating sa mall, pumasok kame sa isang tindahan ng mga accessories para sa cellphone. Tatlo o apat na tindahan yata ang aming pinasok at walang nagustuhan ang aming kaibigan. Bumalik kame sa unang tindahan na aming pinuntahan at doon ay may nakita ang aming kaibigan. Dalawa ang nagustuhan niya kaya't tinanong nya ang isang babae na nagbabantay sa tindahan kung alin ang mas cute, sumagot si ate "Ikaw." Ewan ko sayo ate!

Nakabili na ng dapat bilhin ang aming kaibigan, nagkayayaan na kumain bago umuwi. Naghahanap kame ng makakainan at ang napili namin ay Jap OK!. Yan may imahe sa itaas, yang Kinginang Jap OK! na yan.

May mga piktyur ang kainan na iyon na kung saan makikita mo ang itsura ng kanilang pagkaen. Mukhang masarap kaya hindi na kame nagatubili pa na umorder. Makalipas ang ilang minutong pagkatagal na paghatid sa amin ng pagkaen, dalawang order palang ang dumating at ito ay ang shrimp tempura.

Makikita mo sa piktyur tatlong piraso ng hipon ang meron ngunit ang binigay samen ay DALAWANG piraso lang ng kinginang tempura. Hindi lang iyon, puro arina pa ang kinginang tempura ng Jap-OK!, panalo diba? san kapa.

Tinikman namin ang Miso Soup "daw" na sinerve din samen. Kinginang miso soup ng Jap-OK! lasang ipis. Ilang minuto na naman ang lumipas bago dumating ang natitirang order namen. Apat na order ang dumating kulang pa ng isa dahil lima kame. Ang malupit dito ay ang panglimang order ay hindi hinatid, bagkus ang isang kaibigan pa namin ang lumapit para kunin ito! Langhiya ka Jap-OK! kaya pala di mabilang sa daliri ang mga kumakaen sa inyo.

Kaya kung pagkaing nakakainis ang hanap ninyo, punta lang kayo sa Jap-Oh Kingina di ka OK! O'Kinginang mga pagkaen yan, O'Kinginang service yan! Hina-highblood niyo kame!

Kingina ang bobo ko (part 2)

Kingina! Kaninang umaga sumakay ako ng MRT sa North Ave Station papuntang Cubao, at dahil sa tuwing umaga dinadagsa ng mga estudyante at mga mang-gagawa ang unang istasyon ng MRT, napilitann akong makipagsiksikan sa kanila.

Sa pakikipagsiksikan ko para makasakay ng tren, kaylangan kong maniko at mangsiko ng mga kapwa kong gusto din sumakay, sa kasamaang palad, dahil sa kahit papano ay mas matangkad ako ng kaunti sa isang ordinaryong pinoy, ang tinatamaan ng siko ko ay ang mga dibdib ng mga nakikipagsiksikan, habang sila naman ay sinisiko ng walang kalaban laban ang aking laptop na nakalagay sa aking backpack na nasa harapan ko. Kinginang Yan!

Nung ako ay nakasakay na sa loob ng tren, inakala ko na mas makakabuti kung hindi ako didikit sa pinto, upang maiwasan na masiko muli ng mga gustong sumakay ng tren ang laptop ko.

Sa bawat istasyon ng MRT, kahit na sobra ng puno ang tren, patuloy parin sa pagsiksik ang mga tao. Matapos ang ilang istasyon, ako ay nagpumilit na makalapit sa pinto upang makalabas na sa Araneta Center - Cubao Station, ngunit sa kasamaang palad, hindi ko ito kinaya, sapagkat ang aking laptop ay patuloy na nadudurog sa tuwing ako ay sumisiksik palapit sa pinto.

Vin DIESEL!! Nasaan Ka Na??

Nitong gabi lang noong kami ay nagpunta ng bayan ng Novaliches buhat-buhat ang sasakyan, kami ay napadpad sa Shell na nasa semento at aming napagtanungan kung si Vin DIESEL ba ay nasa kanila. Ngunit sa kasamaang palad ay wala siya doon. Ang ganda ng tindahan ng Shell, tanging ang mga Jeep lang pwedeng pumunta at magpagasolina sa kanila.

Hanep na yan, pero hindi pa diyan nagtatapos ang kwentong ito. Napadpad kami sa Oil City at hinanap ulit si Vin DIESEL ngunit subalit datapwat wala pa din siya pa doon. At dahil katabi niya lang ang Flying Voltes V, doon namin napagtanungan kung nasa kanila ba si Vin DIESEL. Tignan mo nga naman ang grasya! Nandoon siya!! Sa kasamaang palad, si Bio DIESEL daw ang nandoon at akala namen ay si Vin DIESEL na. Pero dahil may DIESEL pa din ang pangalan niya, umo-oo na lang kami sa kanya.

At kami ay natuwa at sumayaw sa tugtog ng KikoPop for short, KPop. At doon nagtatapos ang aking kwento.

KingIna Ka Vin DIESEL!!! Magpakita ka na!!

xD