Ola Lakad El Pagod, y Reklamo

Marami na ngayong nagsusulputang mga mall sa buong Pilipinas, di mo na mabilang sa mga daliri mo. Ang mga tao tuloy, panay ang gala at pasyal sa mall kahit wala namang pakay o bibilhin man lang. Yung iba naman, excited pang pumorma, sa mall lang naman pupunta.

Wala lang, gusto lang nilang maglakad-lakad. Pero maya-maya, ayan na sila at isa-isa ng nagrereklamo (ang sakit ng binti ko, ang sakit ng paa ko, pagod na ko, upo muna tayo) naglakad ba naman ng mahigit dalawang oras sa loob ng mall e. Kung sa EDSA kaya nila nilakad yun, gaano kalayo o saan sila aabot?

Kapag sila naman ay nasa kalsada, tinatamad maglakad, lalo na pag malayo ang lalakarin. Pero pag sa loob ng mall, sige lang ang pasyal, (tingin diyan, tingin doon) ika nga nila ay "window shopping". Hindi nila napapansin na ilang kilometro na ang layo ng nilakad nila.

Kaya sa mga nag-iinarte at mareklamong tao na panay ang punta sa mall, siguraduhin nyo munang may bibilhin at syempre dapat may pang-chibog para kung sakaling magutom kaka-lakad sa loob ng kinginang mall na yan.

Nasayang lang ang 16 pesos ko!

Sa isang taong namumuhay ng praktikal, ang bawat singko sentimos ay napakahalaga, kung kayat hindi dapat ito nagagamit sa mga walang kabuluhang bagay.

Bilang isa sa mga iilang praktikal na taong gumagala sa mall ng walang pera, pinahahalagahan ko ng mabuti ang kahit magkanong dinudukot ko mula sa aking bulsa o wallet.

Isa sa aking paraan ng pagiging praktikal, ay ang mas pinipili ko na lang na hintaying dumating sa isang sikat na paupahang shop ang isang bagong pelikula kaysa sa panoorin ito sa sine.

Ako ay gumagala sa isang kilalang mall ng maisipan kong umupa ng pelikula sa nag-iisang shop na alam kong nagpapaupa ng mga ito , itago na lang natin ito sa pangalang “Video City.”

Kingina ang bobo ko (part 1)

Sa mundo kung saan ang kulot ay salot, at kung saan ang mga kulot ay pangit sa mata ng karaniwang tao, mahirap tanggapin na ipanganak na kulot.

Ako ay ipinanganak na may magandang buhok, unat, malambot, at may makapal na hibla.
Noong bata pa ako, ako ay mayroong mahabang buhok, napakaganda nitong tignan, sa sobrang ganda nito nagmumuka na akong babae, ngunit dahil dito sa ‘pinas ang mga pampublikong paaralan ay mayroong mga patakarang nilikha ng mga makikitid ang pag-iisip na kailangan sundin.

Kingina! Yung mahaba at maganda kong buhok ay kinalbo ng walang kalaban-laban para sa Kinginang patakaran na yan!